Bij mij werd in april 2018 acute leukemie geconstateerd. Van het ene op het andere moment werd ik opgenomen in het ziekenhuis. Een maandenlang traject van langdurige ziekenhuisopnames (deels in volledige isolatie), zware chemobehandelingen, totale lichaamsbestralingen en een stamceltransplantatie volgden. Half augustus 2018 kon ik het ziekenhuis verlaten. Het gaat nu weer heel goed met mij.
Gelukkig was voor mij al vrij snel na mijn eerste ziekenhuisopname via Matchis een geschikte (onbekende/anonieme) stamceldonor in het buitenland gevonden. Een 100% match! Geweldig!!!
Het moment dat ik de gedoneerde stamcellen toegediend kreeg was voor mijn vrouw en mij erg emotioneel. Het wordt een stamceltransplantatie genoemd, maar voor het oog was het eigenlijk niets anders dan bloed, dat vanuit een doorzichtig zakje aan een infuuspaal via een infuusslang in mijn arm werd toegediend. Maar gevoelsmatig maakten deze stamcellen voor mij het verschil tussen leven en dood! Wonderlijk vond ik vooral hoe deze stamcellen via mijn aders mijn beenmerg weten te doordringen om daar mijn bloedproductie weer op gang te brengen.
In combinatie met de intensieve behandelingen zorgde de donor er met diens stamcellen voor dat ik in leven bleef. Tijdens mijn ziekte- en herstelperiode kreeg ik veel hartverwarmende reacties van familie, vrienden, collega's en tal van anderen die met mij meeleefden. Deze warmte en liefde ondersteunden mijn genezingsproces. Ik ben en blijf iedereen, die betrokken was bij mijn behandeling (zoals artsen en verpleegkundigen) en iedereen die met mij meeleefde en vooral mijn stamceldonor dankbaar.
In mijn blog 'Leukemie is NIET leuk' vind je een verslag van mijn ervaringen tijdens mijn ziekte- en herstelperiode. Dit is het eerste bericht van mijn blog.
