Onderstaand artikel plaatste ik op 14 mei 2018 op mijn blog 'Leukemie is NIET leuk'
Dit blog ging over het plotselinge en onverwachte ziekteproces waarmee ik was geconfronteerd. Min of meer bij toeval werd bij mij op 19 april 2018 acute leukemie geconstateerd. Met dit blog informeerde ik iedereen, die in deze heftige ziekteperiode met mij meeleefde.
(Helaas blijken enkele links verouderd en niet meer te werken. Deze worden z.s.m. aangepast.)
Hoe ik in het leven sta
Het moet er dan nu toch maar eens van komen: een uitleg van hoe ik in het leven sta.
Nadat men las of hoorde dat ik acute leukemie heb, reageerde men veelal verschrikt en geschokt. Alsof ik al bijna dood was. Begrijpelijk. Natuurlijk kan acute leukemie een dodelijke afloop hebben, maar met een juiste behandeling is er ook een zeer redelijke kans op volledige genezing! En daar ga ik voor!
De laatste tijd krijg ik steeds vaker verbaasde reacties dat het eigenlijk zo goed met mij gaat. Ook bij de verpleegkundigen op mijn ziekenhuisafdeling. Dat ik zo vrolijk en opgewekt ben. Dat ik zo positief schrijf in mijn blogberichten. Dit ondanks de zware chemo, die ik heb toegediend gekregen. Eerlijk gezegd voél ik mij helemaal niet ziek! Als gevolg van de chemo heb ik wel wat kleine lichamelijke ongemakken, maar ik voel mij er niet ziek door. Ik heb geen koorts (één avond wat verhoging daargelaten), ik ben niet misselijk en de diarree-periode was van relatief korte duur. Het kan natuurlijk nog steeds minder goed gaan, maar dat hoeft helemaal niet.
Wat ik wel wat vervelend, maar niet onoverkomelijk vind is dat ik dag in, dag uit op dezelfde kamer moet blijven. Ik mag niet naar buiten en kan niet écht genieten van de natuur en mijn tuin. Ook kan ik niet thuis bij mijn vrouw zijn. Verder zit ik de hele dag met één of twee dunne slangen verbonden aan de infuusapparatuur, die constant geluidjes maakt. Ook de twee sterke blowers met airco in het plafond - voor het creëren van de benodigde overdruk in mijn kamer - maken continue een geluid alsof er in de verte een veegmachine door de straat rijdt. Ach, dit zijn allemaal dingen waaraan ik gewend ben geraakt of waarmee ik heb leren leven.
Wat ik ook vervelend vind, niet direct voor mijzelf, maar vooral voor mijn vrouw, zijn reacties die neigen naar hoe het 'allemaal' verder moet wanneer ik er niet meer ben. Maar ook goed bedoelde, maar onnodig overbezorgde reacties die duidelijk blijk geven dat men geen of onvoldoende kennis heeft over de ziekte, de behandelmethode en de mogelijkheden tot herstel. Een voorbeeld is iemand die er ten onrechte er van overtuigd is dat de toegediende chemostoffen radioactief zijn.
Laat ik voorop stellen dat ik niet bang ben voor de dood. Dit komt voor een belangrijk deel door wat ik heb gelezen over bijna-dood-ervaringen (BDE's). Van mensen, die zélf een BDE hebben gehad, tot wetenschappelijke onderzoekers en mensen, die nauw betrokken waren bij personen, die een BDE kregen. Zie ook de website Bijna Dood Ervaring.
Dat ik niet bang ben voor de dood geeft mij een heel rustig gevoel. De dood is de enige zekerheid in het leven, die we allemaal hebben. De één gaat eerder dood dan de ander. De één wordt plotseling uit het leven weggerukt, terwijl een ander door een ziekte komt te overlijden.
Hoewel het - in mijn ogen - voor het doodgaan zelf niet uitmaakt geef ik persoonlijk de voorkeur om - wanneer ik ooit toch kom te overlijden - dit via een langere ziekteperiode gebeurt, dan plotseling en onverwachts uit het leven te worden weggerukt. In het laatste geval kan ik namelijk niets meer regelen, geen 'overdracht' van administratie en belangrijke zaken aan mijn vrouw verzorgen, geen afscheid meer nemen. Voorafgaand aan een overlijden na een ziekteperiode kan ik mogelijk nog allerlei dingen regelen (zakelijk en privé), afsluiten en opruimen om te voorkomen dat mijn vrouw daarmee opgescheept raakt. Bij een 'geleidelijke dood' zou ik zelfs in grote lijnen (of gedetailleerd) mijn eigen uitvaart kunnen helpen regelen. Mooi toch?
Dromen heb ik in veel gevallen verwezenlijkt, zoals:
- een baan bij de politie, waar ik ruim 20 jaar in diverse functies heb gewerkt (bij het toenmalige Korps Rijkspolitie);
- fulltime werken op milieuhandhavingsgebied, namelijk als (senior) milieu-inspecteur bij Wetterskip Fryslân;
- fulltime werken als professioneel fotograaf
Na 2,5 jaar bleken de inkomsten zodanig terug te lopen dat ik er weer een baan bij moest zoeken. Ik kan mezelf nu echter niet meer verwijten dat ik het nooit geprobeerd heb. Ik ben nu nog wel als parttime professioneel fotograaf werkzaam. - Een betaalde baan bij de gemeente Leeuwarden voor (gemiddeld) 3 dagen per week, waarbij ik de overige tijd naar eigen inzicht kan besteden (fotografie, organiseren van Natuurfotowandelingen, wandelcoaching, gewoon lekker vrij zijn)
- Vakanties naar Noorwegen en Zweden.
Ook heb ik tot nu toe veel leuke dingen kunnen doen en meegemaakt.
Hoewel ik als kind gereformeerd ben opgevoed en ook zelf lange tijd lid ben geweest van de gereformeerde kerk, heb ik daar in de loop van mijn leven afscheid van genomen. Mijn persoonlijke inzichten en overtuigingen kwamen steeds minder overeen met de beperkende regels en dogma's van de kerk als instituut. Ook kon ik een bestraffende en 'vertoornde' God niet rijmen met dezelfde God die iedereen onvoorwaardelijk liefheeft. Hoewel ik nu niet meer ben aangesloten bij een kerkelijke organisatie, voel ik mij nog wel 'gelovig'. Maar dan 'gelovig' in een meer spirituele zin.
Ik geloof dat er één oneindige, alles omvattende, universele en liefdevolle goddelijke Energie is. Een Energie (ook wel wit Goddelijk Licht genoemd), waar we als 'ziel' allemaal uit voortkomen en waar we als 'ziel' uiteindelijk ook weer naar terugkeren. Je zou dit ook de Hemel kunnen noemen.
Daarnaast geloof ik dat alles op aarde en in het universum uit energie bestaat, en voortdurend in beweging en in trilling is. Dit wordt mooi omschreven in het artikel: 'Alles is in beweging, alles is energie'.
Zelfs gedachten bestaan uit energie/trillingen. Er zijn situaties bekend dat mensen op totaal verschillende plaatsen gelijktijdig exact hetzelfde dachten. De uitdrukking 'Twee zielen, één gedachte' is bij velen bekend.
De nieuwe Engelstalige film 'The Connected Universe' onthult hoe alles in het universum met elkaar verbonden is. Zo is uit onderzoek gebleken dat wanneer mensen liefdevol omgaan met planten en water dit aantoonbaar gunstiger effecten heeft dan wanneer planten en water op een haatdragende of negerende wijze worden behandeld. Dit geldt uiteraard ook voor mensen onderling.
Gedachten kunnen ook van grote invloed zijn op je lichaam en geest. Negatieve gedachten kunnen je ziek maken, positieve gedachten kunnen je juist beter maken. Je kunt vaak zelf kiezen hoe je over bepaalde situaties wilt denken. Lees hierover ook: 'Krachtige gedachten, ze doen meer dan je denkt!'.
Zoals jullie al hebben gemerkt heb ik bewust positieve gedachten over mijn ziekteverloop. Ik ben ervan overtuigd dat de combinatie van mijn positieve instelling en de schitterende natuurlijke groene binnentuin in hoge mate bijdraagt aan mijn genezingsproces!
Ook ben ik ervan overtuigd, dat jullie positieve energieën in de vorm van meeleven, bidden, het sturen van bemoedigende kaarten en berichten mij erg helpen! Hartelijk dank hiervoor!
De website 'Omdenken' schrijft over het op een alternatieve, meer positieve manier van denken:
"Omdenken is denken in termen van mogelijkheden en niet van problemen. Het is een manier van denken waarbij je kijkt naar de werkelijkheid zoals die is, en wat je daar mee zou kunnen. Je gebruikt in feite de energie van het probleem voor iets nieuws."
Vanuit deze overtuigingen probeer ik zoveel mogelijk op een liefdevolle, of althans respectvolle manier met andere mensen om te gaan. Dit lukt mij zeker niet altijd, maar ik probeer het meestal wel.
Daarnaast probeer ik ook steeds op een liefdevolle wijze met mijzelf om te gaan, door tijd voor mijzelf vrij te maken ('onthaasten'), gezond te leven en gezond te eten. Ik probeer steeds om zo goed mogelijk in balans te zijn en lekker in mijn vel te zitten. Tot slot probeer het principe van 'omdenken' zo goed mogelijk toe passen. Pas wanneer het met mijzelf goed gaat, kan ik ook anderen helpen, bijvoorbeeld als wandelcoach.
Goed voor mijzelf zorgen betekent:
- voldoende tijd voor mijzelf vrijmaken (onthaasten);
- tijdig naar bed gaan en voldoende slapen;
- bewust genieten van alle kleine dingen, die de natuur en het leven bieden;
- op een positieve wijze in het leven staan;
- negatieve woorden of zinnen 'vertalen' in positieve woorden en zinnen (bijvoorbeeld 'Het gaat slecht' in 'Het kan beter'); dat voelt ook prettiger!
- meer denken in kansen en mogelijkheden in plaats van onmogelijkheden;
- leven in het moment, in het hier en nu.
Enkele regelmatig gebezigde uitspraken van mij zijn:
- Geniet van het leven, het duurt maar even;
- Haastige spoed, zelden goed;
- Na regen komt zonneschijn;
- Een blij gezicht opent alle harten;
- Kijk eens bewust op de vierkante meter waar je staat, wat je daar allemaal al kunt zien (je hoeft niet ver weg te gaan om de schoonheid van de natuur te ontdekken)
- Wonderen bestaan! Ze gebeuren nog elke dag, maar je moet ze wel willen zien!
Vaak openbaren ze zich door onverwachte toevalligheden. Dit verschijnsel wordt synchroniciteit genoemd. In de Informatiegids op deze site vind je meer informatie over toeval en synchroniciteit.
Tot slot wil ik jullie de mooie positieve mindset-vertaling van de afkorting van mijn ziekte AML niet onthouden, die ik van een goede vriendin kreeg. Geen 'Acute Myeloide Leukemie' maar 'Alles Met Liefde'. Je kunt hiervan vinden wat je wilt, maar ik voel me er uitstekend bij!
